Urodził się 13 października 1880 r. w Łowiczu. W młodości związany był z PPS, za co w latach 1904-1914 wielokrotnie był więziony przez władze carskie. Studiował w Warszawie, Wiedniu i Lipsku, gdzie obronił dyplom doktorski z historii prawa. W latach 1911-1920 Ehrenkreutz mieszkał w Warszawie i pracował w Archiwum Głównym Akt Dawnych oraz jako nauczyciel prywatny i wykładowca Wszechnicy Polskiej i Uniwersytetu Warszawskiego. 

Obejmując w styczniu 1918 r. kierownictwo referatu spraw archiwalnych a następnie Wydziału Archiwów Państwowych przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, stał się on jednym ze współorganizatorów polskiej służby archiwalnej. W 1920 r. przeprowadził się do Wilna i podjął pracę jako docent na tamtejszym uniwersytecie. W 1925 r. otrzymał nominację profesorską, a w 1939 r. został wybrany rektorem. 

Ten wileński historyk prawa angażował się również politycznie i społecznie. Był działaczem PPS, współtworzył od 1927 r. postępowe towarzystwo „Kultura”, należał do loży „Tomasz Zan”, a w latach 1927-1934 był rajcą miejskim Wilna. W latach 1930-1938 zasiadał w senacie z ramienia BBWR. Po zajęciu Wilna przez Sowietów był członkiem Komitetu Polskiego, a między wrześniem 1940 a czerwcem 1941 jako rektor kierował tajnym Uniwersytetem Stefana Batorego. Po zajęciu Wilna przez Niemców został pozbawiony prawa wykonywania zawodu. Podczas okupacji Ehrenkreutz działał w konspiracji, a utrzymywał się z pracy dozorcy stróża nocnego, kasjera i radcy prawnego.

Po zajęciu Litwy przez Sowietów do profesora miał udać się Jerzy Putrament z misją przekonania go do współpracy z PKWN. Przedstawioną mu przez komunistów ofertę wileński profesor zdecydowanie odrzucił. W ramach procesu sowietyzacji ziem wschodnich został pod koniec sierpnia 1944 r. aresztowany przez NKWD. Poddany brutalnemu śledztwu więzień rozpoczął głodówkę protestacyjną. Wycieńczony torturami, głodem i nieludzkimi warunkami został przeniesiony do więziennego szpitala na Łukiszkach, gdzie zmarł 21 lipca 1945 r.

Dla spragnionych wiedzy: 

Ludwik Hass, Wolnomularze polscy w kraju i na świecie. Słownik biograficzny, Warszawa 1999