Urodził się 19 września w Witebsku. Studiował medycynę w Moskwie i na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie otrzymał asystenturę. Od 1914 do 1921 r. służył jako lekarz wojskowy w Legionach i Wojsku Polskim. W latach 1920-1924 był adiunktem na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1923 r. uzyskał habilitację. 

Między 1924 a 1925 r. redagował ukazujący się w Warszawie miesięcznik „Ginekologia polska”. Jako wybitnej klasy ginekolog położnik w 1925 r. otrzymał profesurę i przeniósł się do Wilna. Tam w latach 1931 – 1937 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Stefana Batorego. 

Zrezygnował z kierowania uczelnią w październiku 1937 r., po wprowadzeniu przez Alojzego Świętochowskiego (ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego) getta ławkowego na uczelniach wyższych. 

Oprócz pracy akademickiej Władysław Jakowicki prowadził regularną praktykę w wileńskim szpitalu, będąc jednocześnie wiceprezesem Wileńskiego Towarzystwa Ginekologicznego (założonego w 1925 r.). 

Aresztowany przez Sowietów 25 września 1939 r., został zesłany w głąb ZSRR. Zmarł około 1941 r. Okoliczności śmierci i miejsce pochówku wileńskiego profesora pozostają nieustalone. 

Dla spragnionych wiedzy: 

Ludwik Hass, Wolnomularze polscy w kraju u na świecie 1821-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 1999.