Piosenkę Nie ja, nie ty, do której Schlechter napisał słowa – a znaną pod francuskim tytułem Amour disait follie – śpiewała sama Edith Piaf. Emmanuel Schlechter: lwowianin, który w swoim krótkim życiu zdążył podbić serca milionów. Urodzony na początku XX w. we Lwowie. W wieku 16 lat wstąpił do Małopolskich Oddziałów Armii Ochotniczej, by już w 1920 r. wziąć udział w obronie miasta przed Armią Czerwoną. 

Po maturze w 1923 r., rozpoczął studia humanistyczne, a potem prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Przez pewien czas pracował w kancelarii adwokackiej, jednak to nie prawo było jego powołaniem.

W „Paradzie gwiazd”, której był współautorem (wystawianej w teatrze „Morskie Oko”) – to w tej rewii po raz pierwszy jego piosenki zaczęły rozbrzmiewać na wielkiej scenie. Jednak prawdziwy przełom nadszedł w 1932 r., kiedy przeprowadził się do stolicy, by z dnia na dzień stać się jednym z najważniejszych twórców tamtego okresu. Piosenka Żołnierska brać z miejsca zdobyła serca publiczności i dała początek jego karierze jako kompozytora i wybitnego tekściarza.

W 1933 r. napisał scenariusz do pierwszego polskiego filmu z pełną ścieżką dźwiękową – „Każdemu wolno kochać” w reżyserii Mieczysława Krawicza. W międzyczasie Schlechter pisał piosenki, skecze i monologi, które rozbawiały i wzruszały warszawską publiczność w teatrze „Rex”.

Kiedy nadeszła II wojna światowa, Emmanuel znalazł się w okupowanym przez Rosjan Lwowie, gdzie kontynuował swoją pracę w teatrze. W 1941 r., po zajęciu miasta przez Niemców, znalazł się w lwowskim getcie, a potem trafił do obozu koncentracyjnego przy ul. Janowskiej, gdzie wraz z żoną i synkiem zginął w 1943 r., podczas likwidacji obozu.

Dla spragnionych wiedzy:

S. Janicki, W starym polskim kinie, Warszawa 1985

B. Januszewski, Kino pod okupacją. Wojenne losy i postawy polskich filmowców (1939 -1945), Gdańsk – Warszawa 2021

I. Kienzler, Wojenne losy przedwojennych gwiazd, Warszawa 2019