Konferencja „Straty wojenne poniesione przez Polskę w wyniku agresji i okupacji niemieckiej w latach 1939-1945”

Ziemia nowosądecka, w tym także sam Nowy Sącz, w efekcie niemieckiego najazdu i okupacji poniosła dotkliwe i wciąż niezrekompensowane przez stronę niemiecką straty. Przybliżeniu tej problematyki posłużyła konferencja zorganizowana przez Wiceministra Spraw Zagranicznych Arkadiusza Mularczyka oraz Dyrektora Instytutu Strat Wojennych im. Jana Karskiego dr hab. Konrada Wnęka, prof. UJ.

Niniejsze wydarzenie odbyło się 22 września, w gmachu nowosądeckiej Wyższej Szkoły Biznesu. Poprzedził je krótki briefing Wiceministra Arkadiusza Mularczyka, w którego trakcie wyraził on satysfakcje z coraz liczniejszego zainteresowania samorządów wyliczeniem strat zadanych lokalnym społecznościom w trakcie najazdu III Rzeszy.

Podczas pierwszego punktu programu konferencji Wiceminister wspomniał m.in. o braku woli podjęcia rozmów o reparacjach ze strony władz niemieckich zarówno przed zjednoczeniem Niemiec jesienią 1990 r., jak i już po zakończeniu tego procesu. Zauważył przy tym: „(…) z niepokojem obserwujemy symptomy wypierania przez Niemców świadomości ogromu szkód dokonanych przez ich przodków”. Wiceminister podkreślił równocześnie, że: „Jeśli my nie napiszemy naszej historii, inni napiszą ją za nas, a my będziemy nią przerażeni. To się niestety już dzieje i dlatego musimy działać zdecydowanie”.  

Następnie głos zabrał Dyrektor ISW Konrad Wnęk, przybliżając skalę strat wojennych spowodowanych przez Niemców w powiecie nowosądeckim w trakcie II wojny światowej. Szczególny nacisk położył na straty wśród warstwy inteligenckiej, mordowanej przez Niemców z pełnym wyrachowaniem i w poczuciu, że to właśnie przedstawiciele tego środowiska okazać się mogli organizatorami ewentualnego oporu. Powołał się również na ustalenia dr Pawła Pońsko (członka Rady Instytutu Strat Wojennych, a zarazem wykładowcy m.in. Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie), w myśl których zdruzgotana wojenną zawieruchą Polska utraciła 54 procent swoich zasobów, a tym samym równowartość dóbr wypracowanych przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego.